مقایسۀ شادکامی زنان و مردان سالمند فعال و غیرفعال شهر تهران

در این تحقیق تلاش شد تا اثر شرکت در فعالیت‌های بدنی بر میزان شادکامی زنان و مردان سالمند شهر تهران ارزیابی شود. جامعۀ آماری تحقیق کلیۀ افراد سالمند مناطق 22گانۀ شهر تهران بود که از این میان 400 نفر به روش تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای تعیین فعال و غیرفعال بودن افراد سالمند از پرسشنامۀ فعالیت بدنی شارکی و برای تعیین میزان شادکامی این افراد از پرسشنامۀ شادکامی آکسفورد (OHI) که روایی و پایایی آنها تأیید شد، استفاده شد. سن تمامی سالمندان شرکت‌کننده در این تحقیق بالای 60 سال بود و در عین حال هیچ یک از آنها دچار مشکلات روانی و جسمانی نبودند. پس از توزیع و سپس جمع‌آوری پرسشنامه و دسته‌بندی اطلاعات خام، به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss نسخۀ 13 استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) در سطح معناداری0071/0P ≤  نشان داد افراد فعال در تمامی خرده‌مقیاس‌های شادکامی از جمله رضایت از زندگی، خوشی، عزت نفس، کنترل، کارامدی، آرامش و به‌طور کلی شادکامی از افراد غیرفعال به‌طور معناداری نمره‌های بالاتری را کسب کردند. در‌حالی‌که اثر جنسیت و تعامل سطح فعالیت و جنسیت اثر معناداری بر شادکامی سالمندان نداشت. بنابراین می‌توان گفت یکی از عوامل مؤثر بر شادکامی افراد در دوران سالمندی روی آوردن به فعالیت بدنی است.